Typisch Tristan

Tristan is een "observatie-mannetje". Hij wil alles zien en tot in detail onderzoeken. Een eenvoudig labeltje van een speeltje kan hij rustig aan een uitgebreid onderzoek onderwerpen om na een half uur tot de conclusie te komen dat alles onderzocht en OK bevonden mag worden (CSI New York, here I come ...).

Op de meeste foto's kijkt hij ook op dezelfde manier; namelijk grote open ogen, bijna of helemaal recht in de camera, klein of geen lachje en een onderzoekende blik.

Vorige week bij het consultatiebureau was alles prima, Tristan weegt 7,5 kilo en is 64 cm lang. Inmiddels kan hij ook al rollen, hoewel het nog niet van harte gaat en als het eventjes niet lukt of snel genoeg gaat, wordt meneertje wel wat boosjes.

Een half jaar

Vandaag is Tristan een half jaar jong! Ongelooflijk wat er in zes maanden allemaal gebeurt. Van een heel klein baby'tje tot een mannetje dat altijd rechtop wil zitten en alles wil zien wat er gebeurt. Het gaat heel goed met hem! Bij het kinderdagverblijf krijgt hij het steeds meer naar zijn zin, hij slaapt, eet en speelt daar net zo goed als thuis. De borstvoeding is sinds een paar weken afgebouwd, Tristan krijgt nu dus alleen nog maar flesvoeding en de al eerder genoemde, zeer populaire, groente- en fruithapjes. Afgelopen weekend heeft hij een nachtje bij opa en oma in Weert gelogeerd, toen papa en mama een weekendje op vakantie waren. Aanstaande vrijdag gaan we weer naar het consultatiebureau op controle, we zijn erg benieuwd hoe lang en zwaar Tristan nu is.

Paspoort

Binnenkort gaan we voor het eerst met Tristan naar het buitenland, dus heeft hij een paspoort nodig! Bijschrijven in een van onze paspoorten leek niet zo handig. Dus moest er een officiële pasfoto gemaakt worden, die aan een groot aantal criteria moet voldoen. Ogen open en op één lijn, beide oren zichtbaar, mond dicht, neutrale gezichtsuitdrukking... voor een volwassene al ingewikkeld genoeg, laat staan voor een ukkie van vijfeneenhalve maand die nog niet zelf rechtop kan zitten! Ondersteuning (papa's handen) mogen namelijk ook al niet op de foto. Gelukkig zijn de eisen bij baby's iets minder streng, maar er waren toch twintig (!) pogingen nodig voor er een acceptabel resultaat uitkwam. Maar toch een heel leuk uitje naar de fotograaf met vader en zoon!

Nog meer hapjes

Ging het vorige bericht met foto's nog over het eerste hapje van onze Held, inmiddels eet hij alles wat met een lepel "aangevoerd" kan worden. We begonnen met banaan, maar ook appel, wortel en courgette gaan erin als pap. Nu is het ook bijna pap (flink door de keukenmachine geprakt), maar het smaakt telkens anders. Voor Tristan maakt dat allemaal niet uit, als het maar op een lepel past. Zijn mondje gaat al open als hij het vermoeden heeft dat er een lepel in de buurt is.
Anyway, de boodschap van deze blog moge duidelijk zijn ... het tijdperk van alleen melk is definitief voorbij en de bakker om de hoek kan zijn clientele al bijna met 1 verhogen.