Eerste weekje thuis

Na het eerste weekje thuis met z'n vieren beginnen we voorzichtig in het ritme te komen. De eerste drie dagen hadden we nog hulp van een kraamverzorgster, heel prettig want mijn herstel gaat nog maar met hele kleine stapjes.

Met Quinten gaat het uitstekend, hij is zonder problemen overgestapt van de kunstvoeding (finger feeding) naar borstvoeding. Hij is een rustig mannetje, die veel slaapt en weinig huilt, en tussendoor rustig om zich heen kijkt. En erg fijn voor ons: 's nachts hoeft hij maar één voeding, zo rond drie uur. En dan pas weer om zeven uur, dus we hebben een relatief goede nachtrust!

Tristan moet nog wel wat wennen aan de nieuwe situatie. Hij is heel lief voor zijn kleine broertje, maar heeft verder een wat korter lontje dan anders. Maar dat hadden we al voorzien, en dat hoort er gewoon bij. Wat Tristan heel leuk vond, was trakteren op het kinderdagverblijf: lange vingers met muisjes. Hij mocht ze zelf uitdelen en heeft er daarna ook van gesmuld!

Marjolein & Quinten naar huis

Marjolein is voldoende hersteld om thuis verder op te knappen. Ik ga ze dadelijk ophalen in het Amphia ziekenhuis. Gisteren kon Marjolein al voorzichtig een rondje op de gang lopen en ook mocht ze beginnen met borstvoeding, die redelijk lijkt aan te slaan.

Tristan is vandaag lekker torens aan het bouwen en liedjes aan het zingen bij de Blauwe Otter en zal vanmiddag voor het eerst zijn broertje thuis kunnen knuffelen . . .

Quinten is geboren!

Afgelopen dinsdag 18 augustus om 23.57 uur is Quinten Jasper na een snelle bevalling geboren.

We hadden nog rustig met z'n drieen gegeten en nadat Tristan rond half acht in bed lag, voelde Marjolein iets beginnen. Pas na acht uur wist ze vrij zeker dat de bevalling begonnen was. Toen we om elf uur in het ziekenhuis aankwamen bleek ze al "zeven centimeter te hebben". Drie centimeter en vier persweeen later was Quinten eruit.

De volgende ochtend rond een uur of acht kwam de gynaecoloog met slecht nieuws. De bloeddruk van Marjolein was flink aan het stijgen (170 over 120). Ze werd direct op een eigen kamer geplaatst en kreeg twee infusen met medicijnen, strenge rust werd bevolen en Quinten zou wel gevoed worden met "het spuitje en de vinger". Zwangerschapsvergiftiging was het vermoeden. Een halve dag later begon Marjolein zelf ook veel last te krijgen. Haar nieren en lever deden pijn, een flinke hoofdpijn kwam opzetten, ze werd extreem moe en kon nauwelijks bewegen. Toen vervolgens ook de urine en bloed testen een consequent beeld gaven was het duidelijk. Marjolein had een pittige vorm van zwangerschapsvergiftiging, genaamd het HELLP-syndroom.

Nu, bijna vier dagen later, gaat het de goede kant op. De infusen zijn vervangen door pilletjes, ze voelt zich een stuk beter en als deze lijn zich voortzet mag ze aanstaande maandag verder thuis uitrusten.

Quinten doet het intussen prima, zit alweer bijna op zijn geboortegewicht, slaapt voornamelijk en lijkt een perfect gezonde baby. Tristan vindt het in het ziekenhuis weinig interessant, zijn bezoekuurtje duurt slechts vijf hooguit tien minuten. Dan loopt hij weg bij het bed van mama, zwaait nog even zonder om te kijken en zegt "dag dag mama". Toch lijkt het er wel op, dat hij door heeft dat de baby niet meer in mama's buik zit, maar in een bakje op wieltjes ligt te slapen. Hij is grote broer geworden . . .

Hopelijk komen mama en Quinten snel naar huis en kunnen we met z'n vieren de zaak thuis organiseren en beginnen met echt genieten.

Leen-Nijntje

Omdat collega Marcel tijdens zijn vakantie geen opvang had voor Nijn, mag Tristan er een paar weekjes op passen. Dat geeft interessante taferelen. Tristan knijpt over het algemeen vrij hard met twee handen in het konijn, maar deze doet niks terug. Als Nijn vrij door de tuin loopt moet Tristan hard lachen en ook als het beestje uit zijn hand paardebloemblaadjes eet. Nijn moet soms heel hard niezen en ook dat wekt op de lachspieren van Tristan. Helaas moet zijn papa het hok wekelijks uitmesten en verversen en geeft zijn mama meestal een handje voer per dag. Daarom gaat Nijn volgende week weer terug naar Marcel, totdat Tristan zelf zijn huisdieren kan verzorgen. Dag Nijntje . . .

Mama baby buik

Hoewel Tristan volgens ons nog niet helemaal doorheeft dat hij binnenkort grote broer wordt, heeft hij het wel regelmatig over de buik van mama en het feit dat daar een baby in zit. Hij weet ook precies waar de baby gaat slapen als hij/zij uit de buik is, namelijk in het beebie-bed, oftewel de wieg. Soms beweert hij ook dat hij zelf een baby in zijn buik heeft! ("Tittan beebie buik") Echte voorbereiding is overigens wel lastig op deze leeftijd. We lezen hem wel wat peuterboekjes voor die over baby's gaan, maar daar heeft hij niet altijd belangstelling voor. We zijn erg benieuwd hoe hij binnenkort gaat reageren!