Een week of vier geleden zeiden we tegen elkaar "goh, Quinten is eigenlijk bijna nooit ziek". De volgende dag begon hij met overgeven, daarna koorts, daarna iets anders, toen de waterpokken en nu weer diarree. Allemaal keurig sequentieel en in flinke mate. Ik schat dat hij op het hoogte- / dieptepunt van de waterpokken, zeker 300 van die puntjes had. Met name op zijn rug & buik en in mindere mate op zijn benen, armen en gezicht. Als je met je hand over zijn rug voelde, leek het net alsof hij een draakje is met schubben. De waterpokken hebben bijna 2 weken "gefloreerd" en zijn nu zeker op hun retour. Afgelopen donderdag moest hij ineens urgent opgehaald worden van het kinderdagverblijf omdat bijna de helft van de dreumesen flink aan de diarree zat. Sindsdien doet hij natuurlijk ook hier weer mee.
Quinten heeft overal niet bijzonder veel last van, maar je merkt wel dat hij "hangerig is" en eerder moe is. Als dat eventjes naar de achtergrond zakt, zoekt hij Tristan direct weer op en probeert zijn speelgoed af te pakken en/of hem weg te duwen. Dan weten wij direct weer dat de "oude" Quinten terug is :)
Bijgaande foto is uiteraard nog zonder de 300 pokjes, die kwamen een paar daagjes later.
We hopen dat het snel echt lente gaat worden en de ventjes lekker buiten kunnen spelen, want soms is onze huiskamer te klein . . .
